Dat de ‘Pot Vol Liefde’ zoveel meerwaarde kreeg, kon ik mij vooraf niet bedenken. Een waardevolle herinnering. 

Dat de Pot Vol Liefde voor Mama zo’n bijzondere betekenis zou krijgen had Linie niet verwacht toen ze deze aan haar moeder gaf. Linie vertelt het verhaal over haar moeder die in een korte tijd ernstig ziek werd en hoe de Pot Vol Liefde voor Mama een waardevolle herinnering werd. 

De Pot Vol Liefde voor Mama

Al vaker kwam ik de ‘pot vol liefde’ op Facebook tegen. Prachtig, dacht ik dan. Mooi om mijn moeder eens te geven. Ik besluit in het voorjaar 2020 om de versie ‘moeder’ te bestellen. Leuk, voor haar verjaardag straks in oktober,dan heb ik alvast een uniek cadeau in huis. Want vaak als je iets zoekt op korte termijn voor een jarige weet je niet wat je moet geven. Het duurde nog wel een hele tijd voordat het oktober zou zijn. Maar één ding was zeker, ik had een cadeau voor haar verjaardag.

Ergens in juni kwam ‘de Pot Vol Liefde voor Mama’  binnen. Ik zette hem weg bovenin de kast, want het duurde nog een paar maanden voor het oktober zou zijn.

Begin juli kreeg mijn moeder klachten. Ze ging nooit zo snel naar de huisarts. Mijn moeder was nooit ziek.  Maar na een eerste bezoekje, leek alles goed te zijn. Ik zei wel dat ze voor zichzelf moest opkomen, en weer moest gaan als ze het toch niet vertrouwde. Na een tweede bezoek werd alles toch ineens anders…..

Slecht nieuws

Het was zomervakantie, we hadden reeds al een huisje gehuurd in Limburg voor een week, met vrienden. Op de dag van ons vertrek hier heen, ging mijn broer met moeder mee voor een echo naar het ziekenhuis. Dit om te kijken waar haar buikklachten vandaan kwamen. 

“Liefdevolle aandacht kon ze nu wel gebruiken…”

Een naar onderbuik gevoel bekroop mij. Ineens dacht ik aan ‘de Pot Vol Liefde’. Ik besloot de pot op de ochtend van onze vakantie, wanneer ze naar het ziekenhuis waren, bij haar op tafel te zetten. Een verrassing als ze thuis kwam. Waarom wachten…?  Liefdevolle aandacht kon ze nu wel gebruiken. 

“Als de artsen niets deden had ze nog maximaal 1 jaar.”

In het telefoontje ‘s middags werd mij al duidelijk dat het niet goed was. De volgende dag moest ze al voor een gesprek komen. Het ‘slechte nieuws’ gesprek was op 21 juli…. Die dag reden mijn man en ik weer naar huis. Ze had ons nu nodig, en ik wilde bij haar zijn. De lol was eraf, mijn moeder had de boodschap ‘alvleesklierkanker’ gekregen. Als de artsen niets deden had ze nog maximaal 1 jaar.

Ziekte

In de eerste week dat ze wist dat ze ziek was, was ze vol ongeloof. Ze had nog energie, wilde gewoon haar ding blijven doen, snapte er niks van. Haar afleiding was haar groentetuin. En vol goede moed bleef ze haar ding doen. Aan tafel gaan zitten huilen was geen optie, dat deed ze niet. En mochten wij ook niet. We lieten haar haar gang gaan, en wij maakten het weekend toch nog met onze vrienden in Limburg af. Maar mijn gedachten waren bij haar.

“Veel dingen van wat je nog eens wilt zeggen, en wat er vaak niet van komt, stonden op de kaartjes van de Pot Vol Liefde”

De ‘Pot Vol Liefde’ kwam als geroepen. Steeds als ik kwam zette ik er een ander kaartje in. Ze vond het heel mooi. Waar heb je dat toch gekocht? Vroeg ze. Facebook was voor haar onbekend, en ik liet dat ook maar zo. Veel dingen van wat je nog eens wilt zeggen, en wat er vaak niet van komt, stonden op de kaartje van de ‘pot vol liefde’. Het voelde voor mij heel goed.Ik hoop voor haar ook, want ze gaf niet snel haar ziel bloot.

Haar oudste kleindochter zou 4 september trouwen. En dat wilde ze nog heel graag meemaken. Ze leefde er naar toe en gelukkig is ze daar bij geweest. Niet wetende dat we 2 weken later aan haar sterfbed zaten. Intussen, na vele ziekenhuis bezoekjes van gesprekken, onderzoeken, uitslagen en wachtende op groen licht voor de ‘grote’ operatie, die haar het leven nog enkele jaren kon verlengen, is mijn lieve moeder op 19 september overleden.

Na bijna 9 weken wetende ziek te zijn, namen de krachten bij haar de laatste 2 dagen in zo’n snel tempo af, dat was voor ons allen niet te bevatten.

“Aan haar sterfbed, kort voordat ze heen ging heb ik enkele kaartjes voorgelezen. Ze was al in diepe slaap. Ik hoop dat ze me nog gehoord heeft….”

Ik denk wel dat ze de vele mooie kaartjes uit de pot gelezen heeft, in de tijden dat ze alleen was. Dat zat wel in haar aard. Aan haar sterfbed, kort voordat ze heen ging heb ik enkele kaartjes voorgelezen. Ze was al in diepe slaap. Ik hoop dat ze me nog gehoord heeft…. Deze kaartjes vond ik zo mooi:

‘Bedankt voor alles wat je me hebt geleerd. Voor de tijd die je in me hebt geïnvesteerd. En het spijt me dat ik je niet altijd heb gewaardeerd.’

en:

‘Een moeder is misschien niet altijd perfect, maar ze is zoveel meer dan dat’

En deze paste zo goed bij haar: ‘Ik houd moed, wanneer het leven tegen me keert. Want wat kracht is, heb jij mij geleerd.’

Een afgeknakt bloemetje heb ik bij haar hoofd gelegd in de kist. Met de het kaartje met de tekst: ‘Een bloemetje voor jou’

In de dagen thuis hebben vele teksten rondom haar heen, in de kamer gelegen. Op de dag van de uitvaart, bij het laatste afscheid, heb ik haar omringd met al deze mooie kaartjes. Het voor mij ‘mooiste’ kaartje heb ik tussen haar vingers gelegd. Dat de ‘Pot Vol Liefde voor Mama’ zoveel meerwaarde kreeg, kon ik mij vooraf niet bedenken. Een waardevolle herinnering. 

Linie